این مسئله نشان‌دهنده آن است که مقوله سلامت در کشور ما از نگاه مردم و مسئولان جدی گرفته نشده است، به سخن دیگر، نگاه مسئولان به مقوله سلامت، نگاه کلان‌نگر و عمقی نبوده و نیست و مردم نیز به‌دلیل نداشتن اطلاعات کافی در این زمینه مسائل مربوط به سلامت خویش را جدی نگرفته‌اند. به‌راستی چه باید کرد تا نگاه مسئولان و مردم به سلامت، نگاه عمیق، دقیق، موشکافانه و همراه با حساسیت بالا شود؟
آیا جز این است که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باید از مکانیسم‌های قابل‌قبول‌تر و جدی‌تری برای نظارت بهره جوید؟ و نمایندگان کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی نیز با جدیت و عزم راسخ‌تر، به مقوله سلامت و بهداشت مردم بنگرند؟ تا کی و چه زمان وزارت بهداشت باید برای برطرف کردن مشکلات بهداشتی و سلامت مردم، از کمبود اعتبارات این بخش سخن به میان آورد؟
و رفع همه مشکلات بهداشتی و سلامت مردم را منوط به اختصاص بودجه مناسب بداند؟ در هرحال، بسیاری از مردم در زمینه‌های سلامت و بهداشت نیاز به آموزش دارند و این مهم وقتی محقق می‌شود که دستگاه‌های مختلف همگام با هم و یکصدا نگاهشان به مقوله سلامت تغییر کند. به عبارت بهتر، در بحث سلامت، چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
